ایده استفاده از سیستمهای اطلاعات جغرافیایی مدتها قبل از اختراع کامپیوتر یعنی در اواسط قرن نوزدهم شکل گرفته است. اما کاربردی شدن سیستم GIS از دهه 1950 آغاز و در دهه 1970 سیستمهای تجاری GIS به بازار عرضه شد. پیدایش نسلهای جدید کامپیوتر و کاهش سریع قیمت آن موجب توسعه کاربرد سیستمهای GIS گردید. کاربرد دانش GIS درایران بسیار نوپا است اگرچه تاریخ ورود و کاربرد آن به کشور ما بطور دقیق مشخص نیست اما اواخر دهه 1360 در مراکز علمی مطرح و از نیمه 1370 بسیاری از دستگاههای اجرائی از جمله شهرداریها با هدف اعمال مدیریت بهتر و ارائه بهتر خدمات به سمت ایجاد پایگاههای داده مبتنی بر سیستم اطلاعات جغرافیایی قدم برداشتند. در سایه تکنولوژی ارتباط و دستیابی به این نرم افزار و با توجه به قابلیتهای دانش GIS در پاسخگوئی به بسیاری از نیازهای دستگاههای اجرائی دولتی و بخش عمومی، سیستم اطلاعات جغرافیایی توانسته است جای خود را در بین سیستمهای اطلاعات مدیریتی بخوبی باز کند. بطوری که امروزه در بسیاری از دستگاههای دولتی و شهرداری افرادی بعنوان کارشناسان و یا کاربر GIS بکار گرفته شدهاند. دستیابی به کاربردهای جدید GIS در زمینههای مختلف نظامی، اقتصادی، مدیریتی، آموزشی، بهداشت و درمان، مدیریت بحران، بازاریابی و ... موجب شده است تا افق روشنی از بکارگیری GIS در سطوح جهانی و ملی پیش رو باشد. میتوان قاطعانه گفت که در دنیای حاضر هر نوع فعالیتی که بر روی کره زمین انجام میشود برای آیندهنگری و اداره امور و نظارت بر امور مرتبط با آن؛ نیاز به زمین مرجع نمودن دادهها و اطلاعات مرتبط با آن دارد تا بهتر بتوان ارتباط بین فعالیت و مکان را به تصویر کشید و برای بهبود انجام فعالیتها تدابیر لازم را بکار بست،.بنابراین روشن است که نیاز به سیستم اطلاعات جغرافیایی در حوزه فعالیتهای برخی ازدستگاههای خدماتی و اجرایی دولتی محدود نخواهد شد.